Περιγραφή
Όταν κροτούμε τη χαρά της Ανάστασης σ’ αυτόν τον κόσμο, όταν γευόμαστε τον αρραβώνα της σωτηρίας μας, η καρδιά και ο νους μας πηγαίνουν να βρουν και ναγκαλιάσουν όλον τον κόσμο όλος ο κόσμος είναι όσοι γεννήθηκαν και πέθαναν κι όσοι γεννήθηκαν και ζουν κι όσοι θα γεννηθούν επάνω στη γη μέχρι τη συντέλια των αιώνων.
Πώς μπορούμε να χαρούμε την προσωπική μας ανάσταση χωρίς έγνια για τους γονείς και τ’ αδέρφια, ακόμα και για τους απογόνους μας;
